Eskişehir Büyükşehir Belediyesi, Odunpazarı Belediyesi ve Tepebaşı Belediyesi ortak bir kararla yere sigara izmariti atanlara 2 bin 953 lira idari para cezası uygulanacağını duyurdu.

Kararın amacı çevre kirliliğini önlemek ve kent estetiğini korumaktı.
Bu açıklamanın ardından toplumun geniş bir kesimi uygulamayı destekledi.

Hem iktidar hem muhalefet kanadından olumlu görüşler geldi.

Sokak röportajlarında mikrofon uzattığımız vatandaşlar çevre bilincinin artacağını ifade etti.
Sosyal medyada yapılan yorumlar da son derece olumlu...

Peki, herkes bu kararı destekliyorsa, sokaklardaki izmaritler kimden?

Sanıyorum toplum olarak söylemlerimiz ve eylemlerimiz arasında bir uçurum var.

Mikrofon uzatıldığında herkes çevreyi koruma konusunda son derece bilinçli ve duyarlı görünüyor.

Ancak iş uygulamaya gelince, kaldırımların kenarlarında, yol aralarında ve parklarda izmaritler birikmeye devam ediyor.

Demek ki bir yerde bir samimiyet testi veriyor ve ne yazık ki kaybediyoruz.

İşin kötüsü bu durum, yalnızca sigara izmaritiyle sınırlı değil.

Hepsinin bilinçaltında aynı hasta mantık yer alıyor: "Kurallar başkaları için var, ben istisnayım!"

Denetimler ne kadar sıkı olursa olsun, ceza miktarı ne kadar yüksek olursa olsun, temel sorun zihniyet değişimi olmadıkça çözülemez.

İzmarit atan vatandaşın yakalanıp yakalanmaması meselesinden önce, hepimizin kendimize şu soruyu sorması gerekiyor: "Neden böyle bir yasak konulmak zorunda?"

Eğer bir kentte sigara izmariti yere atılmasın diye ceza uygulanıyorsa, bu aslında kent sakinleri için bir utanç kaynağı olmalı.

O halde çözüm ne? Öncelikle bireysel farkındalığın artırılması gerekiyor.

Sonrasında toplumun gerçekten bu kuralları içselleştirmesi sağlanmalı.

Aksi halde, her yeni yasak yalnızca bir süreliğine konuşulup unutulan bir karar olmaktan öteye geçemeyecek.

Tıpkı daha önce benzer çevre düzenlemelerinde olduğu gibi…

Eğer gerçekten temiz bir şehir istiyorsak, sorumluluğu yalnızca yöneticilere yükleyerek kenara çekilemeyiz.

Mikrofon uzatıldığında çevreye duyarlı olmak yetmez, günlük yaşamda da bu duyarlılığı göstermek gerekir.